SİHİRLİ AYNA

      İnsan insana baktığında kendisini görür aslında, gördüğü şey kendi varlığıdır!  yani insanlığıdır...

"Aynalar türlü türlüdür. Yüzünü görmek isteyen cama bakar, özünü görmek isteyen cana bakar."  der.  MEVLANA

"..Özünü görmek isteyen cana bakar." Evet, özümüz candadır şüphesiz. İnsanlığımız dır, varlığımızdır ve yaratılmışların en kıymetlisi olmaktır, Öz olan. İnsana bakarken kusur görmemektir bakışların en güzeli elbette. 
   Kusur görmek için bakarsak biliriz ki muhakkak vardır bir kusur, kendimizde de olduğu gibi. İnsanız kusur bulmak zor değildir, çünkü insan zayıf yaratılmıştır. 
  Hayatımızın hemen her döneminde birçoğumuz, insanların renklerinden ve çeşitliliğinden dolayı kusur görüp konuşmuştur muhakkak, hatta bu kusurlarından dolayı onları aşağıladığı bile olmuştur, kendisine hiç bakmadan kendi kusurlarını, hatalarını hiç görmeden hemde. 
      Bir başkasının kendi kusurlarımız hakkında konuştuğunda tepki gösterip kızdığımız olmuştur illa ki. Bu kızgınlığımızın sebebi ise kendi kusurlarımızı kabullenmediğimiz dendir aslında. Çünkü hata kabul etmek zordur biz insanlar için. İnsan kendisinin kusursuz olduğunu düşünür çoğu zaman.
   Zayıflığımızın bize kattığı en büyük hatalardan yanlışlardan biridir bu! Bu yanlıştan kurtulmanın güzel bir yoludur, insana baktığında kendini görebilme erdemi. Bu erdeme sahip olmanın yolu da "SİHİRLİ AYNAYA" bakmaktır. 
           Baktığımızda kendimizi değil özümüzü görmek ve her insana da böyle bakabilmektir...

    "Kusur arıyorsan tüm aynalar senin"
                                                     MEVLANA



  

VAR MISIN? YOK MUSUN?

  
     Yokken var olduk, varlığımızdan bi haber. Varken yok olacağız yokluğumuzdan bi haber...
                                     R&S

         Karanlıklar içinde varlığımızın bile farkında değil iken sonraları varlığımızı fark ettik. Güzel şeydi var olmak, güzel şeydi aydınlık. Başlarda bilemedik yok olmak için var olduğumuzu sonraları öğrendik ki yok olmakmış varlığımızın sonu!
      Nefes almak yaşamak güzel şey gerçekten. Gülebilmek, sevebilmek sevdirebilmek kendini, tüm güzelliklerini yaşayabilmek hayatın ve hatta bazen ağlayabilmek bile güzel şey gerçekten.
     Tüm bu güzellikler acaba hayatın kendisi miydi yoksa bir süsü mü? Aldanıyor muyuz, aldatıyor mu hayat bizi!
    Yok olacağımızı bilmek, sanki büyük bir aldanmışlığın içinde olduğumuzun bir işareti miydi acaba?

  Yeri gelmişken bir hikayeden bahsedelim.
              Hz. Ömer  bir gün işsiz bir adamı çağırır, “Sana iş veriyorum” der. Adam çekinerek ne yapacağını sorduğunda her sabah kapısına gelip vurarak “Ölüm var ey Ömer, ölüm var!” diye bağırmasını, kendisine ölümü hatırlatmasını ister. Ertesi sabah adam gelip “Ölüm var ey Ömer!” diye bağırınca çıkıp bir altın öder. Ondan sonra da bu sahne her sabah tekrarlanır. Çevredekiler çok geçmeden bu durumu fark edip olup biteni şaşkınlık ve merakla izlemeye başlarlar. Ama hiç kimse Hz. Ömer'e ne olup bittiğini soramaz. Adamcağız her sabah iki cümlesini söyler, bir altınını alıp gider. En sonunda biri dayanamayıp sorar: “Ya Ömer! Bu adam her sabah kapında bekliyor, dışarıya çıktığında sana bir cümle söylüyor ve sen de ona her sabah bir altın veriyorsun, çok değil mi?” Hz. Ömer “Hayır” diye cevap verir; “çok değil, çünkü onun söylediği şey benim o günkü kararlarım ve bilgilerim içinde en önemlisidir...” Aradan aylar geçer. Bir sabah, adam yine kapısında beklemekteyken Hz. Ömer dışarı çıkar fakat adamı konuşmadan durdurur: “Al bu bir altını ve git, bundan sonra gelmene gerek yok...” Adam böylesine kolay bir işten iyi para kazanmaya alışmıştır, sormadan edemez: “Neden?” “Çünkü” der Hz. Ömer; “bu sabah aynada sakalımda ak bir tel gördüm. Ben her sabah çoğalan ak telleri gördükçe o sözü kendi kendime hatırlayacağım...” 
       
     Evet, yok olmak için mi var olduk acaba! yoksa yokluk dediğimiz şey varlığımızın kendisi miydi? Kesin olan şudur ki varlığımızın bir gün son bulacağı. İster buna ölümü hatırlamak diyelim ister var iken yok olmak. Varın siz düşünün!!! 

   Sevgiyle ve huzurla kalın...

  
      

ANDROÏD HAYATLAR

  

        Gözümüz aydın nur topu gibi bir organımız oldu, öyle böyle değil tüm organlarımıza hükmeden bir organ hemde...ismini de android koyduk. Biraz robotik ama zaten bizi de robot yapan bir organ bu! adı  da pek tuhaf kaçmamış işin gerçeği.
       Evet, bu akıllı telefonlar hayatımıza öyle girmiş ki bağımlı hale gelmişiz hatta bağlamışız bedenimize. Aslında bağımlılığımız telefona değil bu telefondaki android denen sanal belleğe.
    Oyunlar, sanal sosyal ortamlar, sanal dostluklar ve hatta hayalet sevgililer... Kaptırmış gidiyoruz kendimizi... Belleğimize, benliğimize, kalbimize, beynimize, gözümüze, kulağımıza ve hatta duygularımıza hükmeder olmuş bu sanal bellek, Android! Çevremizdeki gerçek hayatı göremez olmuşuz, gerçek dostluklar kuramaz olmuşuz. Hatta dibimizdeki güzelin bile farkına  varamadan androide aşık olmuşuz. Aşkımız, sevdamız, dostlarımız uçmuş gitmiş.
      Nur topu gibi masallah...insanı öyle bağlıyor ki evlat kadar tatlı desek yalan olmaz, kim bilir bazıları için evlattan bile kıymetli belki de! Öyle olmasa elimizden düşer di değil mi?
    Neyse bazen de işe yaramıyor değil aslında canım, o kadar da hakkını yemeyelim bu organımızın. Faydalarınıda görüyoruz ara sıra, onun vasıtasıyla onu tanıtıyorum sizlere en azından.
   Ha, bu arada organ bağışı falan yaparsanız bu organınızı bağışlamayın sakın! 
   Neme lazım, yaşayacak olanı da gömersiniz sanal hayata...
      
                    Ailenizle,  dostlarınızla, arkadaşlarınızla ve sevdiklerinizle muhabbetle ve ANDROİD siz kalın...
   

ELÇİ

   
  Elçiye zeval olmaz...

       
  Zeval; Suç, kabahat, sorumluluk ve bozulma anlamları taşır. 

     Bir uzlaşma sağlanması için gönderilen aracının bir sorumluluğu yoktur. Uzlaşma konusu ne olursa olsun elçiye kabahat bulunmaz,  sorumluluk yüklenemez. Tabi elçi gönderilen taraf, kötü niyetli ve uzlaşıcı değilse bırakın kabahat bulmayı kellesini bile vurdurur elçinin ve vurdurmuştur da.
      Devletler  seviyesinde baktığımızda, bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimsedir elçi. Aynı zamanda devlet başkanını temsil eder. Bu seviyede seçilecek elçi taraf olduğu devleti en iyi şekilde temsil etmesi için en iyi diplomatlar arasından, en iyisi seçilmelidir. Yani her konuda en iyilerin en iyisi olmalıdır. Bu mübalağa değildir olması gerekendir.

     Elçi,  devletler seviyesinde baktığımızda üzerinde ciddi sorumluluklar ve ciddi bir temsil yükü taşır. Bu seviyeden baktığımızda elçiye zeval olur gibi bir durum ortaya çıkıyor aslında.
   Diğer bir taraftan elçi, bir habere veya bir söze aracılık ediyorsa o zaman elçiye zeval olmaz denilebilir.
    
    Evet konuya böyle bir giriş yaptıktan sonra haddim olmadan elçi konusunda bir de Yaradan tarafından bakalım. 
    Bir taraf Yaratıcı diğer taraf İnsan...Elçi ise seçilmiş Peygamberler.
   Burda elçinin seçilme kriterleri, devletler seviyesinde seçilen elçiler ile yakın  benzerlikler göstermektedir. Yani en iyilerin en iyisidir seçilen...

    Nedir Peygamberlerin görevi? Şüphe yok ki Peygamber; Yaratıcının emir ve yasaklarını insanlara tebliğ eden seçkin insanlardır. Daha önce de belirttiğimiz gibi Yaratıcı emir ve yasakları  insanlara, refah ve huzurun tesis edilmesi barışçıl bir yaşam sürmeleri için tavsiye ve öğüt niteliğinde bildirmiştir. Bunu da Peygamberleri aracılığı ile yapmıştır. Bu konuda Kutsal Kitabımızda bizlere şu şekilde bildirilmiştir;

“Andolsun ki, içlerinden, kendilerine Allah’ın âyetlerini okuyan, kendilerini (inkar ve kötülüklerden) arındıran, kendilerine kitap ve hikmeti öğreten bir Peygamber göndermekle, Allah, müminlere büyük bir lütufta bulunmuştur. Halbuki onlar daha önce apaçık bir sapıklık içinde idiler." (Al-i İmran 164)

   Bu ayetten de anlaşılacağı üzere karşı tarafta iyiliği ve refahı isteyen bir uzlaşıcı Yaratıcı bulunmaktadır.

   Taraflar, biz insanlar ve Yaratıcı iken  acaba Elçiye zeval olur mu?
Elçi Peygamberler bu durumdan sorumlu tutulmamıştır sadece tebliğ eden ve Yaratıcıyı en iyi şekilde temsil eden en seçkin insanlar olmuşlardır şüphesiz.

    Bu arada şunu da eklemeden bitirmeyelim. Eğer bir taraf kötü niyetli  uzlaşıcı değilse Elçiye zeval olur hatta kellesini bile alır demiştik ya! 
       Öyle de olmuş vesselam Nice Peygamberler gönderildikleri toplumlarda  yalanlanmış, kovulmuş hatta öldürülmeye bile yeltenilmiştir.

  Salat ve Selam Tüm Peygamberlerin üzerine olsun...

ÖZGÜRLÜK

      Türk Dil Kurumuna göre Özgürlük; "Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya bağlı olmaksızın düşünme veya davranma, herhangi bir şarta bağlı olmama durumu, serbestî. " olarak tanımlanmıştır.
   Toplumsal bir varlık olan biz insanlar, yaşamsal kalitenin, özgürlüklerin derecesi ile özdeşleştiğini düşünür veya savunuruz. Yani insanlar özgür olmayı daha kaliteli ve huzurlu yaşamak için isterler. 
      Tanımda da bahsedildiği üzere kısıtlamadan, zorlamadan, bağımsız düşünmekten ve davranmaktan uzak olmak isterler. Aslında bu haklı bir istektir mizacımız gereği.
     Hal böyleyken bu özgür olma isteği yanında bir de inanç durumu söz konusudur. Bizler  yani  yaradılış gerçeğine  inanmış olanlar, inançları gereği hayatları boyunca maruz kaldığı veya mecbur olduğu bir yaşam şekilleri vardır. 
Nedir bunlar? Anlıyoruz ki bu, biz inananlar için hiç şüphesiz Yaratıcının Emir ve Yasaklarıdır. 
      Şayet inanıyorsak Yaratıcının emirlerine ve yasaklarına uymak gibi bir sorumluluğumuz ve yükümlülüğümüz vardır.  Hatta bunlar, gerçek mutluluğa ve huzura ermek için emirden ziyade Yaratıcı tarafından tavsiye niteliğinde olup baskıcı değildir. Bu emir ve yasaklar insanlar arasından seçilmişler (Peygamberler) tarafından sadece tebliğ edilmiştir,  ve hiçbir zaman zorlayıcı olmamıştır. Her ne kadar zorlayıcı ve baskıcı olmasa da inanmışlar için bu bir EMİR' dir. İnanmışlar için özgürlük kısıtlı bir kavram haline gelmiştir.
  Evet, bu durum özgürlük kavramı ile çelişmektedir aslında. Bir tarafta özgürlük, bir serbesti olarak kabul edilse de diğer tarafta inanç konusu emir ve yasaklara uyma zorunluluğu getirir ve bizi sorumlu ve bağımlı kılar.

   Bu kapsamda insanlar inanç konusunda zorlanmamış ve ÖZGÜR bırakılmıştır. Özgürlüğün gerçek manada varlığı sadece bu durumda karşımıza çıkar ve Emir-Yasaklar-Özgürlük çelişkisinde bir çıkış kapısı oluşturur.
   İnsanların inanç konusunda özgür bırakılması  ve bu konuda birbirlerine saygı göstermesi, belki de yüzyıllar boyunca barışın ve huzurun tesisinde bir kilit unsur olmuştur...

 " İnsanoğlu özgürlüğe yazgılıdır; çünkü, bir kere dünyaya atıldıktan sonra yaptığı her şeyden sorumludur." J.P. SARTRE


     Sevgi ve İnanç ile
   

KISA KISA...

   Biraz da felsefeden filozoflardan devam edelim.

 Filozof demişken,  Sokrates;
"Evlenin! evlilik çok kutsal bir müessesedir. Evlenin! hanımınız iyi çıkarsa mutlu olursunuz, kötü çıkarsa filozof olursunuz..." demiştir.


Efendimiz (a.s.)' in, "Hikmet, mü'minin yitik malıdır; onu nerede bulursa alır." der. 
   
       Söz kim tarafından söylenirse söylensin ucu hikmete çıkıyorsa alınmalı, dinlenmeli ve gereği gibi yaşanmalıdır.

"Sorgulanmamış bir hayat süren insanların hayatı kendi ellerinde ya da kendi kontrollerinde değildir; onların denetimi dışarıdan gelmektedir." SOKRATES

"İnsanın, nasıl yaşaması gerektiği sorusu üzerinde düşünmemesi, onun değersiz ve dolayısıyla mutsuz bir hayat sürmesiyle eş anlamlıdır." SOKRATES

                                         TUZ VE SU
      "Yaşlı bir usta, çırağının sürekli her şeyden şikayet etmesinden bıkmış usanmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Hayatındaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde yaşlı usta ona bir avuç tuzu, küçük bir testi suya atıp içmesini söyler. Çırak suyu içer içmez tükürmeye başlar. Usta " Tadı nasıl? diye sordu. Çırak öfkeli bir şekilde "Çok tuzlu" diye cevap verdi. Usta gülerek çırağın kolundan tuttuğu gibi dışarı çıkardı ve yakındaki bir gölün kıyısına götürdü. Bu kez de bir avuç tuzu göle atıp gölden su içmesini söyledi. Çırak söyleneni yaptı ve ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken aynı soruyu yine sordu:"Tadı nasıl? "Ferahlatıcı" diye cevap verdi, çırak. Yaşlı usta "Tuzun tadını aldın mı?" diye sordu. "Hayır" dedi çırak. Bunun üzerine Ustası suyun yanına diz çökerek çırağın yanına oturup şöyle dedi:

Hayattaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır ne de çok. Istırabın miktarı hep aynıdır. Ancak bu ıstırabın acılığı, neyin içerisine konulduğuna bağlıdır. Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya hatta derya olmaya çalış."
   Sorunlarla, sıkıntılarla mücadele edebilmeyi öğrenmeliyiz. Takılıp kalmamalı karamsar olmamalıyız. 
Yaşam bize verilmiş en güzel HEDİYEDİR.   

Sağlıcakla...

    

BİLİNMEZLİK VE TESLİMİYET

     

     
            Kısıtlı bilgi ve akıl ile her şeyi bileceğini zanneden insan bilinmezlik çemberinde döner durur, oysa ki teslimiyet bu bilinmezlik çemberinden ve çıkmazdan kurtuluşun tek yoludur...                                                                     R&S
   
    İnsanoğlu her konuda  kısıtlı yaratılmış bir varlıktır. Mesela belirli frekans aralığında duyarız, belirli dalga boyunda ki ışıkları ve cisimleri görebiliriz. Mikron boyutunda ki cisimleri veya varlıkları göremeyiz. Çevremizde olan bitenin tam olarak farkında değilizdir aslında. Basit bir örnekle, mikroskop icat edilene kadar (17. y.y) bakterilerin  farkında bile değildik. Bizi hasta eden, hatta salgın hastalıklarla ölümlere neden olan bu minik varlıklardan uzun zaman sonra tanışabildik.
   Evet, mesele bilinmeyeni bilebilmek, aklımızı ne kadar zorlasak da ancak kapasitemiz kadar olur. Bilim ve teknolojiyi kullanarak tabi ki bir yere varabiliriz. Fakat bu çevremizde ve hayatımız da olan biten her şeye KADİR olabileceğimiz anlamına gelmez elbet. 
    
    Teslimiyet bu bilinmezliğin neresin de peki?
Burada ki teslimiyet, Allah (c.c)' a ve O nun dinine kayıtsız inanmış boyun eymiş olan müslüman kişinin Yaradana olan bağlılığını ifade etmektedir. Eğer inanıyorsak biliriz ki cevap veremeyeceğimiz anlayamayacağımız idrak edemeyeceğimiz bir çok konu vardır aslında...Kutsal Kitabımız Kur'an da Bakara Suresi 255. ayette "......Onlar O ' nun ilminden, kendisinin dilediği kadarından başka bir şey kavrayamazlar."  der. Bu nokta da her şeye cevap bulabileceğimizi düşünürsek büyük bir çıkmaza düşeriz, bilinmezlik çemberinde döner dururuz. 
   Evet müslüman kişi teslim olmuş boyun eğmiş kişidir kendisini bilinmezliklere sürüklemez şüphesiz itaat içindedir sorgulamanın sınırını bilir ve orada durur. Bu hiçbir şeyi araştırmaz anlamına gelmez tabi ki de.
  Bir örnekle bağlayalım konuyu 12v luk basit bir elektrik motorunu 220 v ile çalıştırmaya kalkarsanız motoru yakarsınız yani her şey kapasitesi kadardır.
 Biz İNSANLAR da öyle... 
   Bu manada sorgulamanın sınırını bilmek ve orada durabilmek bilinmezliklerden kurtuluşumuz olacaktır..
 Teslim olabilmek dileğiyle...

 "Her şeyi bilme şeklindeki bu kendini beğenmiş küstahlığın temeli hiçbir zaman hiçbir şeyi anlamamış olmaktan başka bir şey değildir. Bir kerecik de olsa, tek bir şeyi tam olarak anlama deneyimi olan ve bilginin nasıl elde edildiğini gerçekten duyumsamış olan bir kimse, kendisinin hiç anlamadığı, sonsuz sayıda başka hakikatlerin de var olduğunu fark eder." GALİLEO

KADI'NIN HAKİMİYETİ VE KOCANIN KAHRI

       
      Kadının hakimiyeti kocanın kahrını yener mi? Yener tabi ki! Ne demiş atalarımız; "kadının fendi erkeği yendi..."

  Kadı ve kadın karışmışken Kadı kimlere denir hatırlayalım; Osmanlı İmparatorluğunda mahkeme başkanı. Hüküm veren, hakim...
       Kadı mahkemelere hükmederken varın siz düşünün Kadı'nın hakimiyetini..ne kahırlı kocaları dize getirdiğini. 
      Bir de kadına bakalım; kadın, yani eli öpülesi varlık, baş tacı..Bizim Kadı'nın da anası, yareni olan. Kadın...var mı bu kıymetin ötesi ? Yok tabi ki de. Ne kahırlı kocaların kahrını çekmiş oysa kadınlarımız yenebilmiş mi ki kocanın kahrını acaba!
   Kadı'nın hakimiyetine karsı gelinmez el pençe divan durdurur adamı ama bizim kadında çeker durur bu kahırlı kocanın kahrını ?
    Peki kadının fendi erkeği yendiyse nasıl çekmiş kocanın kahrını? Cevap kolay aslında kocayı da kahreden kadının fendiymiş meğer. Nedir bu fend? Karşı koymak, hile, düzen ve kurnazlıkmış.

  Demek ki Kadı'nın da kadınında hakimiyeti varmış vesselam...

SAHİP SİZ MİSİNİZ?

         Evet;  sahip siz misiniz, sahipsiz misiniz yoksa her şeyin tek ve gerçek sahibi olan Yüce Yaradan Allah (c.c) mı?   
         İnancımız gereği her şeyin yaratıcısı ve tek sahibi olan şüphesiz Allah (c.c) dır.                                  

         Böyle inanırız ama hiç bu bilinçle yaşamayız. Sahip olduklarımızın gerçek sahibi olduğumuzu zanneder ve bu yanılgı ile yaşar gideriz. Kontrolümüz dışında var olanı kaybettiğimizde büyük bir çıkmaza düşer sıkıntılar yaşarız.

      Sahip olduğumuzu sandığımız şeylerin var veya yok oluşları üzerinde  hükmetme gücü bize ait değildir. Her an onları kaybedebilme ihtimali ile yaşarız. Öyle aldanmışız dır ki kontrolün bizde olduğunu düşünürüz. Oysa gerçek böyle değildir. 
        Gerçek, var olan her şeyin tek sahibi, var veya yok etme gücü kendisinde olan ve biz insanların da sahibi olan Yüce Yaradandır.
   Sahibimiz olan Allah (c.c) bizi başıboş bırakmamıştır kontrol eder korur ve kollar.   İnsan başıboş yaratılmamıştır, başıboş bırakılmamıştır. Bu Konu Kutsal Kitabımızda şu ayetler ile bizlere bildirilmiştir;      

   Kıyame-36  "İnsan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanır!"

   İnfitar-10 "Oysa gerçekten sizin üzerinizde koruyucular var"

          Kutsal kitabımız da bu iki ayetle başıboş ve kontrolsüz olmadığımız bize bildirilmiştir. Sahip olduğumuzu sandığımız evlatlarımızın bile bize itaat etmesini beklerken biz neden "Yerin, göğün ve bunlar arasındaki her şeyin sahibi olan Yaratıcımıza ibadet ile ona bağlılıklarımızı bildirmiyoruz...                         
    Sahip olunan Sahibine bağlı kalırsa, Sahibi sahip olduğunu kıymetlendirir.
Esenlik ve Şükür ile...

            

ORGANİK BESİNLER ORGANİK MAKALE

                                                  

                                                                Ne anlatıyor bu başlık bakalım;

     Hayatımızın hemen her köşesine yerleşmiş, "Organik mi?" sorusu...Organik besinler organik ürünler. Peki nedir bu organik meselesi biraz açalım.

       Organik besin; Tamamen doğal yollarla kimyasallar kullanmadan, çok fazla kar amacı gütmeden koruyucusuz   üretilen  yiyecek ve içeceklerdir. Saf ve semizdir yani...

   Tabi haklı olarak soruyoruz bunun makale ile ne ilgisi var? diye.
      Bu blogda yazdığım makaleler de herhangi bir siyasi veya politik amaç gütmeyen, fazla işlenmemiş, tamamen doğal yollarla  üretilmiş koruyucusuz  ham ve organik yazılar içermektedir. Hayatın kattığı tecrübe, birikim ve yaşananlar belki de küreğimiz, kazmamız tırpanımız olmuş. Düşüncelerimiz de organik ürünlerimiz olmuş. Kim bilir?

    Hani derler ya şekli bozuk hatta kurtlu yiyecekleri tercih edin diye. Bizim yazılarımızın da şekli bozuk ve kurt içerebilir...Dikkat!!!

     Bol organik makalelerde görüşmek dileğiyle sağlıcakla ve organik kalın...

RÜYALAR

Rüyalar... 

    Olmayan beden ile bilinmeyen bir mekan... Neredeyiz hangi zamanda, gördüklerimiz kim?
  Bilinmedik bir mekanda şüphe olmayan bir gerçeklikle, rüyada olduğumuzu ancak uyandığımızda anladığımız bir alem...Rüya!
   Bu rüya halinden anlıyoruz ki, yasamak için bir bedene ve mekana ihtiyaç yoktur. Bizde var olan ruh sonsuzluğu yaşamak için yeterli olsa gerek.

     Yüce Yaradan Kutsal Kitabımızda,  ölüm ve uyku konusunu bizlere şöyle bildirmiştir; 

Zumer-42  Allah, o canları öldükleri zaman, ölmeyenleri de uyuduklarında alır. Sonra haklarında ölüm hükmü verdiklerini alıkor, diğerlerini de takdir edilmiş bir süreye kadar salıverir. Şüphesiz ki bunda düşünecek bir kavim için nice ibretler vardır.

 "Bunda düşünen kimseler için dersler vardır." 
 Düşünüyoruz;
 Ölüm ve uyku halinde içinde bulunduğumuz alemin aynı alem olduğu, arasında ki farkın ise uyku halinde olanların tekrar hayata (bedene) döndüğü anlatılmaktadır.
   Her insan hayatı boyunca zaman zaman çok etkilendiği rüyalar görür elbet. Öyle gerçektir ki yaşananlar, rüya olduğunu sadece uyandığında anlar insan. Oysa bedeni sadece biyolojik devamlılığını sağlamak için canlı kalmaktadır. Aslında bedenimiz burda yaşarken biz başka alemlerde, şüphesiz bir gerçeklik içinde varlığımıza devam etmekteyiz.
  İşte bu varlığımıza devam ettiğimiz alem yani rüyada gördüklerimiz yaşadıklarımız bizim bedensiz de bilinmedik mekanlarda yaşaya bildiğimizin ispatı olsa gerek! 
      Bu içinde bulunduğumuz hal veya alem, ölüm ve uyku halinin aynı alemler olabileceği konusunda bizlere bir işaret vermektedir.
       Yine Kutsal Kitabımızda Kehf suresinde, uyku haline dikkat çekerek bizlere şöyle bildirilmiştir;

Kehf-18  "Bir de onları mağarada görseydin uyanık sanırdın. Halbuki onlar uykudadırlar. Biz onları sağa sola çevirirdik. Köpekleri de girişte ön ayaklarını ileri doğru uzatmıştı. Eğer onları görseydin, arkana bakmadan kaçardın ve için korku ile dolardı."



Kehf-19  "Onları bir mucize olarak uyuttuğumuz gibi, birbirlerine sorsunlar diye kendilerini uyandırdık da içlerinden bir sözcü şöyle dedi: "Ne kadar durup kaldınız?" (Kimi) "Bir gün ya da günün bir parçası kadar kaldık" dediler. (Kimi de) şöyle dediler: "Ne kadar durduğunuzu, Rabbiniz daha iyi bilir. Şimdi siz birinizi, bu gümüş paranızla şehre gönderin de baksın, hangi yiyecek daha temiz ise, ondan size azık getirsin. Hem çok dikkatli davransın ve sizi kimseye sezdirmesin."

      Anlıyoruz ki ölüm hali uzun bir uyku hali yani ölümsüzlük hali...

Acaba yaşadığımız dünyamı gerçeğimiz yoksa rüyalarımız mı? 
Acaba uyandığımızda gerçek alemimize mi uyuyoruz" diye düşünmeden de edemiyeceğim!

   Şüphesiz ki doğruyu ancak Allah bilir."